Acımasız Aydınlık'ta Susie Linfield konularını sömüren politik şiddet fotoğrafları ve izleyicilerinin röntgenci eğilimleriyle tatmin olduğu düşüncesine meydan okuyor. Bunun yerine tutkulu bir şekilde görüntülere bakarak ve içinde insanları görmeyi öğrenerek bizi şiddetin modern tarihine bağlıyor ve insanın acımasızlık kapasitesini araştırarak gerekli olan etik ve politik harekete bağlıyor. Walter Benjamin'den ve Bertolt Brecht'ten Susan Sontag'a ve postmodernistlere kadar gelen eleştirmenlerle boğuşarak ve Holocaust, Çin Kültür Devrimi, ve yakın dönemdeki terörist eylemler gibi olayların fotoğraflarını analiz ederek Linfield fotojurnalizm ve yükselen insan hakları idealleri arasındaki karmaşık bağlantıyı keşfe çıkıyor. Kitabın sonuç bölümünde Robert Capa, James Natchway ve Gilles Peress'in vazgeçilmez işlerini inceliyor ve fotoğrafın modern savaşın artan nihilistik yörüngesini nasıl cevaplaması gerektiği sorusunu soruyor.