Mağara Albino; kafilelerin içine rahatlıkla girebileceği bir mağaradan yola çıkıyor. Bu yolla, nerden geçtiğinin farkında olmadan ilerleyip, en derinlerindeki sırılsıklam, soğuk, yumuşak ve kıvrık yüzeye yönelen bakışlar arasındaki akıl almaz farkları sabitleyecekken, kullandığı makinenin, o mağarayı o denli kolay girilir kılan mekanizmayla benzerliğine takılıyor. Mağarada kendini fotoğraflamak, ayrıksılığı aşmak için dağ eteklerinde çobanlardan, hayvanlardan geçitler aramak, geri sahile indiğinde mekânları kendine geçit vermez bir yapılmışlıkta bulmak, mağaraya geri dönmek, sonra uzaklaşmak, herhangi bir iç mekânda, bir insanın daha bunu tecrübe etmesini, malzemelerde, boyada ve sonra fotoğrafın dokusunda aramaktan oluşan bir sürecin parçalarından örülüyor. Kitap; yüzey, figürler ve mekânlar arası ilişkiyi temeline alırken, dikkati; fotoğrafı da, mağarayı da, bir hale getirmeye çalışan ancak olduramayan bir etkinin bozumuna ve bu bozulmaya direnen bir yoğunluğa kaydırıyor.